Ova zgrada koja se nalazi u Gradačcu, na lokaciji Varoš, izgrađena je u vrijeme austrougarske uprave Bosnom, a sagradila ju je poznata poduzetnićka i trgovačka porodica Popovića. Njena prvobitna namjena je bila za stanovanje, ali poslije Drugog svjetskog rata izvršena je nacionalizacija i ova zgrada je postala državno vlasništvo. Služila je u razlicite svrhe, a danas je u njoj smješten opštinski arhiv. U narodu je ipak, najviše ostala u sječanju kao Škola učenika u privredi ili sa skračenim nazivom ŠUP.
Drugim riječima to je bila škola u koju su išla djeca poslije završene osmogodišnje škole, sa namjerom da završe neki od zanata. Inače, najdužu tradiciju od svih djelatnosti u privrednoj aktivnosti opštine Gradačac imali su zanati, odnosno zanatska djelatnost. Neki zanati su se stolječima zadržali, neki su potpuno odumrli, dok su istovremeno nastajali novi. Zanati koji u Gradačcu imaju veoma dugu tradiciju su: zidarski, stolarski, krojački, obučarski, sajdžijski, kovačko-potkivački, kolarski, pekarski, frizerski, poslastičarski, ćevabdžijski, burekdžijski i dr. U novije vrijeme razvili su se brojni drugi zanati kao što su: električarski, automehaničarski, metalostrugarski, bravarski, elektromehaničarski, elektroničarski i sl. Može se reći da je zanatsvo prva oblast koja se, i pored velikog uplitanja države, pokušala, koliko-toliko, ponašati na temelju potrebe građana, kao i logike ponude i potražnje.
Pedesetih godina prošlog stoljeća počinje i rad Škole učenika u privredi, a njen prvi upravnik bio je Taslidžić Ešef. Dragan Popović je došao na dužnost upravnika školske 1955/56. godine, a sedamdesetih godina za direktora škole postavljen je Muftić Husein, koji je na toj dužnosti ostao do 1974. godine, kada se ta škola integriše sa Gimnazijom u jedinstvenu obrazovnu organizaciju Srednjoškolski centar „Hasan Kikić”. Školovanje u ovom centru je trajalo četiri godine za učenike gimnazije, a tri godine za učenike sa praktičnom obukom. Sa položenim završnim ispitom u obje škole sticalo se zvanje srednje stručne spreme, a u školi sa praktičnom obukom još i određena kvalifikacija.
Ovu priču završavamo sa opsakom da su četiri zgrade iz austougarskog perioda dugo vremena služile za potrebe školskog obrazovanja. Podsjetimo se. Pored ove zgrade to su još bile i: zgrada na Gradini, poznata kao Gimnazija kao i zgrada preko puta Vatrogasnog društva, koja se zvala Crvena škola. A četvrta zgrada neka ostane za pricu u sljedečem postu o znamenitostima našeg grada koje objavljujem na svom blogu http://historijagradacac.blogger.ba/ i gradačačkom info portalu http://www.gradacac-x.com/
Tekst napisao, Mirza Avdičević.
2 komentara
Komentariši
Morate biti prijavljeni da biste objavili komentar.
Kao i uvjek dobar post , neke generacije koje su zavrsile ovu skolu vjerovatno ne znaju njenu istoriju ..kao sto ni ja nisam znala da je od 1974 .g bila u gimnaziji Hasan Kikic..pozzz..#
Vidim da pominjes i cetvrtu zgradu iz austro-ugarskog doba koja je sluzila kao skola.Interensantno. Pokusavam se sjetiti koja bi to zgrada mogla biti, ali ne mogu nikako odgonetnuti.